Rabka-Zdrój i okolice

Wyjątkowym miejscem w Rabce-Zdroju jest Park Zdrojowy. Jego początki sięgają drugiej połowy XIX wieku. Park znajduję się w centrum uzdrowiska i zajmuje powierzchnię 30 ha.

W latach 2010-2011 przeprowadzono jego kompleksową rewitalizację. W jej wyniku park został kompozycyjnie podzielony na dwie części o odmiennym charakterze. Część zachodnia tzw. strefa słońca, pełni funkcje reprezentacyjno-wypoczynkową. Przygotowano tu 10 ogrodów tematycznych z różnorodną roślinnością m.in. ogród różany, skalny, pnączy i wrzosowisko. Różnorodnych kwiatów i krzewów pośród alejek zachęca do długich spacerów oraz kąpieli słonecznych. W tej części znajdują się również największe atrakcje parku: tężnia solankowa, place zabaw, korty tenisowe i kawiarnia.

Rabczański deptak rozpoczyna się przy ul. Chopina, obok Muszli Koncertowej i biegnie wzdłuż ul. Jana Pawła II. Jest to znakomitych miejsce do spacerów i odpoczynku w miłym otoczeniu. Tuż przy deptaku na najmłodszych czekają kucyki, na których można odbyć krótką przejażdżkę lub pozować do pamiątkowej fotografii.

Na deptaku odbywają się również imprezy kulturalne i sportowe m.in. start jednego z etapów wyścigu kolarskiego „Tour de Pologne” i Małopolskiego Wyścigu Górskiego.

Tuż przy deptaku znajduje się pomnik poświęconym żołnierzom Związku Walki Zbrojnej AK poległym i zamordowanym za ojczyznę w latach 1939-1945 oraz obelisk upamiętniający żołnierzy z Oddziału Partyzanckiego AK „Adama” por. Jana Stachury, którzy zginęli podczas walk z niemieckim okupantem.

Rabczański amfiteatr, zwany także muszlą koncertową znajduje się przy ulicy Chopina i przylega do deptaku spacerowego prowadzącego do fontanny ze słoniami. Obiekt służy mieszkańcom i gościom już ponad 40 lat. W latach 2011 – 2012 przeszedł kompleksową modernizację dzięki której zyskał zadaszenie nad częścią dla widowni oraz został przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Na widowni zasiąść może ponad 800 osób. Uroczyste otwarcie amfiteatru po modernizacji miało miejsce 1 lipca 2012 roku.

Rabkoland jest największym w Małopolsce parkiem rozrywki dysponującym bogatą ofertą atrakcji rozrywkowych, typowych dla wesołego miasteczka. Usytuowany jest w województwie małopolskim w Rabce-Zdrój, kilometr od zakopianki (głównej drogi z Krakowa do Zakopanego).

Rabkoland to magiczne miejsce, uważane przez wielu fachowców branży parków rozrywki za najsympatyczniejszy i najlepiej zorganizowany park rozrywki w Polsce. W roku 2004 europejski magazyn „Park and Gamex Industry” uznał go za najlepszy w Polsce.

Park powstał w 1998 roku z inicjatywy Eugeniusza Wiecha, który wraz z żoną Wandą i synem Piotrem prowadzi go do dzisiaj. Rodzina Wiechów z Katowic (Górny Śląsk) z branżą związana jest od lat 30. XX wieku. Doświadczenie zdobywali m.in. przez 25 lat w największym polskim parku rozrywki Śląskim Wesołym Miasteczku w Chorzowie. Dysponując niewielkim terenem w centrum uzdrowiska Rabka-Zdrój, które od roku 1996 nosi tytuł Miasta Dzieci Świata, stworzyli tutaj obiekt, którym poszczycić nie może się nawet stolica Polski.

Lodowisko w Rabce-Zdroju mieści się przy ul. Jana Pawła II obok przepływającego potoku „Słonka”. Jest o wymiarach 29x40m – sztucznie domrażane, z naturalnymi drewnianymi bandami. Teren ogrodzony z czynnym w okresie sobotnio – niedzielnym zewnętrznym grillem z piekącymi się kiełbaskami.

Obok lodowiska w drewnie wykonany jest mini bar, w którym podaje się między innymi kawę, herbatę, grzane piwo, pizzę, zapiekanki, hamburgery itp.
Przy lodowisku czynna jest codziennie wypożyczalnia łyżew (około 140 par) w rozmiarach od 27 – 47) zarówno damskich jak i męskich. Dla dzieci nie umiejących jeździć wypożycza się sanko – łyżwy. Dla chcących nauczenia się jazdy na łyżwach jest możliwość wynajęcia instruktora. Przy wypożyczalni jest również punkt ostrzenia łyżew.

Teatr Lalek „Rabcio” istnieje od roku 1949, powstał jako teatr amatorski dla dzieci przebywających w sanatoriach w Rabce. Inauguracja Teatru odbyła się 12 listopada 1949 roku w Sanatorium Dziecięcym w Rabce. Wystawiono adaptację baśni Marii Konopnickiej „O krasnoludkach i sierotce Marysi” w reżyserii Stanisławy Rączko, z dekoracjami Olgierda Sawickiego i muzyką Zofii Konopczyny. Początkowa nazwa teatru brzmiała „Rabcio Zdrowotek”

Najnowsza ukończona inwestycja w Rabce-Zdroju.

Wspólnie z słowackim miastem Stará Ľubovňa został złożony wniosek o dofinansowanie z Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka, zakładający modernizację centrów czasu wolnego w obu miejscowościach, w ramach projektu „KOSTKA”. Dzięki temu Rabka-Zdrój może się teraz pochwalić pięknym obiektem należącym do Małopolskiej Sieci Kin Cyfrowych.

Ciekawostką jest to, że w tym samym czasie, kiedy film ma premierę w Warszawie, Krakowie, Nowym Jorku, może być również wyświetlany w Rabce-Zdroju.

Oficjalne otwarcie Kina „Śnieżka” w Rabce-Zdroju miało miejsce 23 maja 2015 roku.

Źródło informacji: it.rabka.pl

W odległości ok. 3 km na północ od centrum Rabki, znajduje się wzniesienie Królewska Góra. Na nim, w 4 kwartale 2011 roku, stanęła wieża widokowa. Jest to wysoka na ponad 25 m, drewniana budowla, z której rozpościerają się przepiękne widoki. Z najwyższego jej punktu można obejrzeć panoramy górskie – Gorców, Beskidu Wyspowego, Babiej Góry oraz Tatr. Wieża jest miejscem ogólnodostępnym. Można do niej dotrzeć niebieskim szlakiem turystyki pieszej, kierując się ul. Kościuszki w stronę przełęczy między Banią a Grzebieniem lub od strony wyciągu narciarskiego „Polczakówka”, znajdującego się w Rabce – Zarytem – wieża jest usytuowana obok jego górnej stacji.

Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy Górnej został udostępniony do zwiedzania w 1955 r. Jednak jego historia sięga 1937 r. kiedy to Skarb Państwa stał się właścicielem działki o powierzchni 4 ha, na której stał dwór z 1784 r. z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem. Darowizny dokonali Sandor Lattyak (Łaciak), ostatni spadkobierca rodziny Moniaków, i jego siostra Joanna Wilczkowa, po śmierci której w 1951 r. przystąpiono do organizacji skansenu. Został zachowany charakter starodawnego osiedla dworskiego. Powstało tu także muzeum, ukazujące kulturę całej polskiej Orawy.

Trasa narciarstwa biegowego „Śladami Olimpijczyków” poprowadzona jest przez malownicze tereny Gorców: dolinę Lepietnicy, Gorzec, Solnisko, Rozdziele, Halę Turbacz do schroniska na Turbaczu. Projekt został przeprowadzony wspólnie z Republiką Słowacji, otwarta została w styczniu 2015 roku, budowa była współfinansowana przez UE oraz Euroregion „Tatry”. Po stronie polskiej trasę „firmuje” Justyna Kowalczyk, która, jak czytamy na stronie internetowej projektu, trenowała często na odcinku Obidowa – Turbacz, natomiast stronę słowacką olimpijczyk Ivan Batory.

Trasa jest dobrze przygotowana i oznaczona, z ładną i funkcjonalną infrastrukturą (wiaty, ławki, tablice). W całości dla biegaczy o większym doświadczeniu i kondycji – 11km długości i 503 m przewyższenia – powrót tą samą drogą.

Relaks, doskonała zabawa, najlepsze wspomnienia – Termy Gorący Potok

Gorący Potok to kompleks kilkunastu unikalnych basenów zewnętrznych z naturalną, surową wodą siarkową, w których każdy znajdzie atrakcje dla siebie. Dla gości udostępnionych jest 21 niecek basenowych o różnej charakterystyce – fontanny, masaże wodne i gejzery, zjeżdżalnie, park linowy i ścianka wspinaczkowa oraz strefa dziecięca. Baseny napełnione są siarkową wodą termalną o temperaturze 34-40°C, dlatego nawet w zimowe dni można doświadczyć niepowtarzalnego relaksu.

Gorący Potok to również odprężająca strefa saun. Jako uzupełnienie termalnego relaksu w strefie SPA znajduje się bogata oferta nietuzinkowych kąpieli w nieckach z wodą o zwiększonej zawartości siarki, kąpieli borowinowych, masaży i zabiegów kosmetycznych. Zapraszamy również do naszej restauracji Beef Master, której specjalnością są steki z wołowiny z różnych regionów świata.

Kopalnia Soli „Wieliczka” – kopalnia soli kamiennej, w Wieliczce pod Krakowem. Od XIII wieku do 1772 wspólnie z kopalnią soli „Bochnia” wchodziła w skład żup krakowskich. Sole wydobywane w kopalni pochodzą z miocenu.

W 1976 roku kopalnia wpisana została do krajowego rejestru zabytków. Dwa lata później wpisana przez UNESCO na pierwszą Listę światowego dziedzictwa. W 1989 roku Kopalnia Soli „Wieliczka” poszerzyła Listę Światowego Dziedzictwa Zagrożonego, z której została skreślona w 1998 roku. Od 1994, to także pomnik historii Polski. 30 czerwca 1996 roku zaprzestano całkowicie eksploatacji złoża. Kopalnia soli Wieliczka w 2007 r. w plebiscycie „Rzeczpospolitej” została uznana za jeden z siedmiu cudów Polski, zdobywając największą liczbę głosów.